Geminus
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
IndexPortalLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen

 

 Prologue

Ga naar beneden 
AuteurBericht
Axel
Administrator
Axel


Aantal berichten : 136
Registratiedatum : 13-12-11
Leeftijd : 28
Woonplaats : Ik ben een zwerver in een doos met een laptop.

Passport
Wereld: Origineel
Soort: Traveler
Partner: ❝ I'd rather have oxygen ❞

Prologue Empty
BerichtOnderwerp: Prologue   Prologue Emptydo dec 15, 2011 11:15 am

Prologue

De zwakke lichtstralen van de maan verder al gauw geholpen door de stralen van de felle lampen. De man bracht de sigaret naar zijn mond, nam een teug en liep toen zijn hand zakken. Hij keek om zich heen, liep vervolgens naar de rand van het meer. Langzaam hief hij zijn hand weer op; pakte de sigaret vast met zijn duim en wijsvinger, haalde deze langzaam weg bij zijn mond en gooide hem naast zich op de grond. Om er vervolgens hardhandig met zijn hak op te stappen en hem te proberen de grond in de wrijven met de hak van zijn schoen, nou zo leek het dan. Hij keek over zijn schouder, kneep zijn ogen tot spleetjes om niet verblind te worden door het licht. De twee andere gestaltes zorgden voor twee lange uitgerekte schaduwen die zich verspreidde over het gras. 'Hij kan,' klonk de opgeheven stem van de man aan de rand van het meer. De twee gestaltes liepen van elkaar weg. Een hard rommel geluid was te horen, maar verstomde al snel. Een grote licht flits verplaatste zich, kwam tevoorschijn van het midden van het meer. En toen was alles weg...

Zijn ademhaling rustig, helemaal verstopt onder de dekens. Maar hij sliep niet echt, kon de slaap net niet vatten. Het jongetje was nog steeds wakker, lag daar maar. Alleen slapen was nooit zijn ding geweest. De spullen op zijn nachtkastje begonnen te trillen. Langzaam kwam hij overeind, keek om zich heen. Alles trilde, inclusief hij en zijn bed. Al snel vielen de eerste spullen van het nachtkastje, en van de kledingkast. Met grote ogen keek hij naar de lichte verticale streep die steeds langer werd, om vervolgens in het midden ook breder te worden. Hij hief een arm op, wilde zijn ogen beschermen voor het felle licht door zijn onderarm ervoor te doen. Maar het was niet genoeg, dus werd hij gedwongen om ook zijn ogen te sluiten. Hij hield ze gesloten, keek pas op wanneer hij voelde dat iemand zijn arm vastpakte. Met grote ogen keek hij op. 'Papa?' steeg de schorre fluistering op uit zijn keel.
Opnieuw begon alles weer te trillen. Snel trok de man het jongetje naar zich toe, drukte hem stevig tegen zich op. Bang en onwetend kneep het jochie maar zijn ogen dicht, was te bang voor de gevolgen. Voor hij het wist voelde hij de frisse buitenlucht zijn wangen strelen, ademde de boslucht in. Maar dit alles werd stopgezet. Een koude vloeistof die zich verspreidde, zijn gehele lichaam leek in te pakken. Het werd steeds kouder, de druk ervan steeds groter. Een drukken gevoel op zijn longen zorgde ervoor dat hij instinctief matig zijn mond opende, moest zijn longen vullen met lucht. Maar in plaats van lucht werden ze gevuld met de koude vloeistof. Water. Overal was water.

'Is het gelukt?' De doorweekte man keek op, de jongen in zijn armen - droeg hem. Langzaam knikte hij. 'Ja, we hebben hem terug,' glimlachte hij zwakjes, liet zijn blik afdwalen naar het jongetje in zijn armen. De arme ziel was bewusteloos geraakt, kwam waarschijnlijk door al de gebeurtenissen. Maar het kwam wel goed, vroeg of laat zou hij weer bijkomen. Daar was hij zeker van. 'We kunnen beter naar huis gaan, ik wil niet dat hij gelijk kou vat,' merkte hij op. Een vrouw kwam op hem afrennen, keek met stralende ogen naar het jongetje, dolblij. 'Je hebt gelijk,' stemde ze in, 'William, laadt jij alvast alles in het busje? Dan brengen wij Axel alvast naar huis. Kun je het allemaal zelf nu verder aan?' Er klonk een 'ja' vanuit een richting van de lampen, maar niemand gaf zich bloot voor het oog.

Langzaam opende hij zijn ogen, keek om zich heen. Het beeld was wazig en er waren een paar knipperingen voor nodig om het scherp te krijgen. Langzaam kwam hij overeind, werd vrijwel gelijk getroffen door een zware hoofdpijn. Hij greep naar zijn hoofd met een hand, kneep zijn ogen dicht en kreunde zachtjes. Ergste hoofdpijn van zijn hele leven... Maar het duurde niet lang of het ebde al weg. Hij keek op, fronste. Dit was zijn kamer niet? Hij keek naar zijn handen, vervolgens naar zijn armen en naar alles wat hij van zijn lichaam kon zien. Hij gooide de dekens van zich af. Dit was zijn pyjama ook niet! Hij schoot zowat het bed uit, maar bevroor bij de eerste beste spiegel die hij zag. Hij draaide zijn hoofd, keek naar zijn spiegelbeeld. Dat... Dat was hij niet. Langzaam liep hij naar de spiegel toe, raakte het met de vingertoppen van zijn vingers aan. Dit kon niet... Was het een droom? Hij keek beter, ging met beiden handen door zijn witte haren. Maakte zijn ogen groter door zijn ooglid naar onder te trekken, ze waren rood. Uiteindelijk beet hij op zijn onderlip, kneep zachtjes in zijn arm. 'Au!' kwam er zachtjes uit, waarna zijn ogen groter werden en hij gilde. Dit was geen droom... Nee, dit was de realiteit!

» Klik hier om naar de algemene verhaallijn te gaan!
Terug naar boven Ga naar beneden
https://geminus.actieforum.com
 
Prologue
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Geminus :: Algemeen :: Informatie en Regels :: Informatie-
Ga naar: