|| Axel Bisshop ||

Onderwerp: || Axel Bisshop || vr dec 16, 2011 6:15 am

|| GENERAL ||

Volledige naam: Axel Bisshop
Voornaam: Axel
Betekenis: Beschermer van de mensheid [Grieks]
Bijnamen: x
Achternaam: Bisshop
Soort: Traveler
Geboorteplaats: Parallelle wereld
Woonplaats: Originele wereld [Eigenlijk beiden, maar hier volgt hij ook school]
Leeftijd: 16 Jaar
Geaardheid: Biseksueel
Extra: Hij is instaat om in de gedachtes van mensen te kijken

|| APPEARANCE ||

De jongen is iets kleiner dan andere jongens van zijn leeftijd met zijn 1.72. Daarbij zal hij qua bouw ook niet echt opvallen. Hij lijkt nogal fragiel, alsof je zijn arm zo kunt breken, maar dat oogt enkel en alleen. Hij is niet de sterkste, en heeft ook niet zoveel vlees op zijn botten. Dat laat zijn gewicht ook wel zien, met zijn magere 53 kg. Maar ondanks dat hij niet gevaarlijk oogt kan hij dat wel degelijk zijn. De jongen deinst nergens voor terug, vooral door zijn kleine droompje om ooit beste agent ooit te worden.
Verder valt hij vooral op door zijn witte haarkleur en zijn rode ogen. Dit komt doordat hij een albino is. Hij is dit niet altijd geweest, pas vanaf zijn zesde jaar. Voorheen was hij een normale brunette. Ook heeft hij een soort van tatoeage, maar eigenlijk is het gewoon een groot litteken. Je kunt hem vergelijken als met een slang, een rode. Hij begint bij zijn voet, wikkelt zich in totaal drie keer geheel om zijn been. Hij loopt verder door, gaat vanaf zijn heup – over zijn buik – om weer naar zijn rug te gaan bij ongeveer zijn middenrif. Hier gaat hij verder, tot het midden van zijn rug, een stukje tussen zijn schouderbladen en wikkelt zich vervolgens om zijn nek om te eindigen onder zijn oog, net boven zijn wang. Het eindigt in een stomp einde.

|| HISTORY ||

De jongen is geboren in de parallelle wereld, en onwetend van zijn lot. Hij heeft tot aan zijn zesde jaar een normaal leven gehad, toen alles een wending kreeg. Hij werd door een man ‘ontvoerd’ die door de een of andere ongekende reden erg veel op zijn vader leek, maar hem niet was. Het was eigenlijk meer een kopie. Deze nam hem mee, naar een wereld die zoveel leek op de zijne… Maar toch ook weer niet. Het ergste van alles was nog dat hij ook alles behalve zichzelf was. Zijn eens zo donkerbruine haar was wit, spierwit. Zijn ogen die eerst zo donker waren dat ze prachtige poelen vormden waren rood, felrood op het begin. Maar alles went. Er werd onderzoek gedaan, door diezelfde man – die zich nog steeds uitgaf voor zijn vader. Maar hij was nog steeds alles behalve. Hij mocht er dan wel op lijken, hij was het niet.
Al snel kwamen andere problemen opduiken. Wanneer hij doodsangst ervoer, gebeurden er onverklaarbare dingen. Hij ging weer… Terug. Terug naar zijn wereld. Het duurde niet lang of zijn vader kwam hierachter. Deze was erin geïnteresseerd, eveneens als zijn collega. Samen begonnen ze dingen te onderzoeken, experimenten op hem te doen. Geen andere emotie had hetzelfde effect, enkel en alleen angst. Dus moesten ze hem confronteren met zijn grootste angst. De angst om alleen te zijn. Ze confronteerden hem ermee. En al snel was duidelijk dat hij niet meer terug kon. Terug naar af, naar zijn leven dat nog normaal was.
Andere kinderen werden toegevoegd aan het lab. Enkel omdat hun ouders er geld voor kregen en klein bij kas waren. Hij was niet meer alleen, maar alsnog moesten ze hem altijd hebben. Hij was de eerste, de… Schepper. Want dankzij zijn DNA en bloed konden ze de injectie maken die nodig waren voor de anderen. Het waren gewoon martelingen. Alle kinderen, één voor één werd hun leven een ware hel. En er was niets wat ze ertegen konden doen. Totdat de zij effecten kwamen. De speciale trucjes, op het reizen tussen werelden na.
Er was één meisje. Uiterst gevaarlijk door haar zij effect. Ze mocht niet met anderen in contact komen, en moest altijd in haar kamer blijven. De reden achterhaalde de jongen al snel: hij kon immers overal komen, kende het lab uit zijn hoofd. Het bleek dat het meisje werkelijk alles kon laten ontploffen, enkel omdat ze moleculen kon ‘besturen’. Door de overtollige wrijving die ze ermee creëerde ontstonden de ontploffingen. Dit in zijn achterhoofd houdend begon hij een plan te beramen. Hij zou hieruit komen, zichzelf wreken. Alles wat hem was aangedaan, hij zou die vreselijke man het betaald zetten.
Het duurde ook niet lang of hij bracht zijn plan in werking. Hij confronteerde het arme meisje maar haar grootste angst nadat hij deze had achterhaald. Al snel vloog de boel de fik in, en het ging achteraf toch niet zoals gepland. De brandweer was snel terecht, maar toch overleefde niet iedereen het. Zijn zogenaamde vader overleed, hij bleef achter met littekens die tot de dag van vandaag nog zichtbaar zijn. Bovendien duurde het niet lang of zijn nep moeder pleegde zelfmoord: kon het allemaal niet meer aan.
Tegen die tijd was de jongen al tien jaar oud. Hij verbleef drie jaar in een weeshuis, ongewild door mensen door zijn uiterlijk. Uiteindelijk werd hij meegenomen door een of andere mannen in pakken. Alles werd opgehelderd, waarom ze hem hadden meegenomen et cetera. Ze gaven hem een appartement, een baan – waarmee hij geld kon verdienen voor eten en dergelijke, en legden hem dingen uit die hij al kende. Ze hielpen hem het gereis tussen de werelden te perfectioneren, hij zat in een groep met nog een paar andere kinderen. Wanneer hij er klaar voor was werd hij erop uitgestuurd. Hij ging weer terug naar de parallelle wereld. Zijn wereld.
Hij bleef er een tijdje, in totaal twee jaar. Kreeg daar hetzelfde aangeboden. Een baan, een nieuwe start – een nieuw leven. Ook deze nam hij aan, wetende dat hij de enige Axel Bisshop was in beiden werelden. Hij heeft ook nooit meer wat gehoord over zijn eigen familie, en wil het er ook niet meer over hebben. Het is te lang geleden. Alles, en hij is te zeer veranderd. Nu leeft hij in beide werelden, als zichzelf. Vervult beiden rollen en heeft ongekende informatie, maar houdt dit allemaal voor zichzelf.