Little Boy, Big World..

Langzaam liep hij langs de rand van de klif, terwijl hij twijfelend naar beneden keek. Het liefste zou hij willen springen, want oud werd hij toch niet. Maar iets weerhield hem er van. Hij zou een doel moeten bereiken. Naar iets streven wat hij altijd al gewild had. Iets wat je alleen van een ander kan krijgen, iets waardoor je je beter voelt. Liefde... Iets wat hij nooit gevoelt heeft. Tenminste niet dat hij weet. Alles is zo moeilijk voor hem. Zijn leven, deze wereld. Hij zou zich het liefste willen afsluiten van de buitenwereld, en in zijn veilige eigen wereld blijven. Hij heeft zich in tijden niet zo beroerd gevoelt. Zijn ogen stonden dof, en de glans in zijn haren was verdwenen. Hij zuchtte, kon iemand hem maar helpen. Langzaam liep hij verder, starend naar het water. Zijn ogen net zo blauw als het water bleven kleven aan de woeste golven beneden hem. Het was een oorlog, een strijd om het beste plekje, maar uiteindelijk klotste alle golven tegen de klif. Uiteindelijk hadden ze allemaal verloren, gestreden om iets wat ze nooit zouden kunnen houden. Hetzelfde speelde nu af tussen de twee werelden, maar Kyllian dacht er liever niet over na. Het was verschrikkelijk, hij stond aan geen een kant. hij bleef neutraal en zag wel wat er gebeurde. Wie won, maakte hem niet uit, als hij maar veilig bleef. Familie had hij niet meer, dus daar hoefde hij zichzelf niet druk over te maken. Het belangrijkste was is dat hij bereikte wat hij wilde bereiken en uiteindelijk vredig kon sterven, met iemand bij hem waarvan hij hield. Of er nu een strijd was of niet. Hij zou liefde vinden, of ja, de liefde zou hém vinden. Tenminste dat hoopt hij. Hij zuchtte weer eens en ging rustig op de rand van de klif zitten. Zijn benen bungelde over de rand, en wezen naar de woeste golven. Hij zette zijn armen achter zich en steunde erop. Hij keek naar de lucht, eveneens zo blauw als zijn ogen. Blauw onder hem, en boven hem. Al was de lucht niet werkelijk blauw, maar om daar over verder te denken, nee. Daar had hij nu geen zin in. Hij sloot zijn ogen, maar opende die meteen toen hij wat hoorde. Hij ging recht zitten en spitste zijn oren. Hij probeerde ieder geluid op te vangen, en hoorde dat er een ander persoon in de buurt was. Hij schonk er niet meteen aandacht aan, als diegene hem aan zou willen spreken, dat deed die dat maar. Misschien kon diegene hem de weg naar liefde wijzen, of misschien wel andersom.

Open voor iedereen