Aantal berichten : 5 Registratiedatum : 02-03-12 Woonplaats : Ik ben een dakloze in een kist met een notebook, met naast me een zwerver in een doos met een laptop. :l
Passport Wereld: Parallel Soort: Mens Partner: Waiting for love is like waiting for rain in a drought - useless and disappointing.
Onderwerp: -- Yenthe Ross -- vr maa 02, 2012 1:54 pm
Geslacht: Vrouwelijk ♀ Leeftijd: 17 Geboortedatum: 13-12 Wereld: Parallel Soort: Mens Orientatie: Bi
Ouders: Roussel Devon Ross X Angela Jordan Burnham - Ross
Broers/zussen: Felton Riley Ross (broer, 20)
Quotes: - "Fel? Mam? Pap?" - "Red me niet, het maakt me niets uit." - "Ik ben een machine. Niet langer levend, slechts een hulsel van mijn oude dromen."
Mary was a different girl Had a thing for astronauts Mary was the type of girl She always liked to play a lot Mary was a holy girl Father whet her appetite Mary was the type of girl She always liked to fall apart
Omdat Yenthe vaak binnen zit en haarzelf wat verwaarloosd, ziet ze er niet erg gezond uit. Yenthe heeft een erg bleke huid en ingevallen ogen die niet goed tegen licht kunnen. Daarbij is ze erg tenger en zwak. Sinds haar ouders haar hebben achtergelaten kan het Yenthe ook weinig boeien hoe ze eruit ziet. Ze heeft haar helblauwe ogen van haar vader geërfd, en haar zilverblonde haren van haar moeder. Yenthe heeft ook erg lange, slanke vingers waarmee ze alles lijkt te kunnen: tekenen, schilderen, boetseren, repareren, dichten, schrijven. Yenthe's kledingkast is maar klein. Ze draagt vaak te grote kleding, die altijd vuil is dankzij olie of verf. Ze heeft een militair-uitziend uniform die ze vaak draagt, maar die heeft ze puur omdat ze precies in past. Yenthe draagt ook altijd een gele sjaal, die van haar broer Felton is geweest.
Tell me did you see her face Tell me did you smell her taste Tell me what’s the difference Don’t they all just look the same inside? Buddha for Mary, Here it comes
Yenthe is niet te vertrouwen. Dat weet vrijwel iedereen die haar kent. Ooit was ze lief, zachtaardig, vriendelijk, vertederend, en stond ze voor je klaar. Nu is ze gevaarlijk, woest, gemeen, leugenachtig en egoïstisch. Sommige mensen haten haar hierom, anderen vinden haar zielig, maar Yenthe negeert beide gevallen. De omslag in haar gedrag verklaart men in haar verlies van haar oudere broer, en aan haar ouders die haar hebben achtergelaten. Yenthe is het geloof in de mensheid verloren en weet dat ze in haar eentje er veel beter vanaf komt. Ze baart een haat voor iedereen die ze op haar pad tegenkomt en blijft daarom het liefst zo vaak mogelijk binnen haar appartement. Het liefst is Yenthe bezig me dingen maken. Haar appartement is een groot atelier, vol met tekeningen en schilderijen, met beelden en kapotte voorwerpen. Hier verdient ze dan ook de kost mee. Mensen brengen haar dingen die zij repareert. Het liefst ziet ze die mensen niet, maar ze heeft nog liever geld, dan blijft ze tenminste in leven. Yenthe heeft geen goed besef van tijd, omdat de gordijnen van haar appartement altijd gesloten zijn. Vaak weet ze niet eens waneer het dag en nacht is, of welke dag in het jaar het zou moeten zijn. Ze slaapt veel en dut vaak in boven haar eten of haar werk (daardoor heeft ze overigens veel rug- en nekklachten). Ze krijgt maar weinig contact met de buitenwereld en gaat niet naar school.
He said, "Can you hear me, are you sleeping?" She said, "Will you love me now?" He said, "Leave the politics to mad men" She said, "I believe your lies" He said, "There’s a paradise beneath me" She said, "Am I supposed to bleed?"
Yenthe heeft een roerig verleden en heeft besloten dat het zodanig vol is, dat ze nu niets meer mag overkomen en dat ze daarom binnen blijft. Mensen hebben haar altijd pijn gedaan, of het nou zo bedoelt was of niet. Ze is opgegroeid met haar ouders en oudere broer in het zuiden van de parallelle wereld, in het appartement waar ze zelf nog steeds verblijft. Haar leven is rustig gebleven tot haar vijftiende levensjaar. Ze ging naar school, had vrienden en gaf zielsveel om haar broer. Het enige minpunt waren haar ouders, die eigenlijk niet zo op Yenthe gesteld waren. Yenthe was een 'ongelukje' geweest, een ongewilde, en beide ouders hielden meer van Felton dan van haar. Het drietal had vaak ruzie met elkaar, maar Felton gaf Yenthe de liefde die ze nodig had om door te gaan en troostte haar op momenten wanneer ze die nodig had. Eigenlijk was het hij die haar opvoedde, en niet haar ouders. Toen ze zes werd begonnen echter de problemen. Felton is een shapeshifter, maar had een tijd lang moeite met het innemen van zijn injecties, omdat hij aan bloedtekort leed. In principe zou zo'n probleem alweer snel opgelost kunnen worden, was het niet zo dat Felton van zichzelf al uit aan een ziekte leed waardoor hij een tekort aan cholesterol in zijn bloed had. Deze twee dingen bij elkaar, inclusief de injectie, had de levensverwachtingen van Felton erg verkort. Felton verbleef op een plaats waar ze hem in de gaten konden houden, maar dit betekende geen fijn leven voor Yenthe. Haar ouders waren ziek van ongerustheid en Yenthe kreeg alle shit van het over haar heen. Alles wat fout was, had zij gedaan, en uiteindelijk werd ze zelfs mishandeld door haar ouders. Toen er eindelijk bericht kwam van een opgeknapte Felton, was Yenthe natuurlijk dolgelukkig. Yenthe had nu haar achtjarige leeftijd gehaald. Hij kwam weer thuis en alles werd weer een stuk normaler, maar toen Felton een jaar later erachter kwam wat Yenthe allemaal overkomen was, werd hij laaiend op zijn ouders. Dit veroorzaakte een nieuw probleem. Er heerste een kille, moordende sfeer in het huis. De problemen werden nog meer versterkt toen Felton opeens verdween, god weet waarheen, en Yenthe opnieuw achterbleef met haar ouders. Yenthe voelde zich licht verraden door haar broer. Als hij weg zou gaan, had hij haar wel mee kunnen nemen. Dan was het maar gevaarlijk. Of was het dat niet. Dan was het maar ver, of niet. Zolang ze hier maar weg was. Ze wilde namelijk bij hem zijn, vooral nu haar ouders nog erger waren dan anders, omdat ze haar de schuld gaven van Feltons verdwijning. Daarbij haatte ze haar omdat zij meer liefde van Felton kregen dan dat zij van hem ontvingen. Uiteindelijk trokken haar ouders weg, na een laatste knallende ruzie. Yenthe was toen elf. Ze voelde zich hierna erg opgelucht. Het feit dat ze haar hadden achtergelaten kwam haar eigenlijk wel goed uit, omdat ze nu tenminste geen pijn meer hoefden te leiden. Ze koestert van binnen wel een grote haat naar haar ouders, en voelt ze langzaamaan ook een kwade vlam jegens Felton opwellen.
~ Yenthe kan werkelijk overal in slaap vallen. ~ Ze houdt vreselijk van dichten, maar merkt dat ze bij haar altijd triest en donker zijn. ~ Ze leest veel. ~ Ze houdt van honden en klavertjes vier.
